سال ۹۵ را پشت سر گذاشتیم با کوله باری از تجربه‌های تلخ و شیرین. متأسفانه دامنه آسیب‌ها روز به روز گسترده‌تر و افراد بیشتری را در خود می‌بلعد و همه این‌ها نگاه جدی‌تری هم از طرف مسئولین و هم افراد جامعه می‌طلبد. افزایش فقر و کاهش شاخص‌های رفاه اجتماعی در جامعه و قرار گرفتن خانواده‌های بیشتری در دهک پایین جامعه، حاصلی به‌جز افزایش ساکنین محله‌های فقیرنشین حاشیه شهری ندارد و این خود موجب افزایش تعداد کارتن‌خواب‌ها و کودکان کار و خشونت در جامعه و خانه می‌گردد. هرچند طرحی به نام «طرح آموزشی – حمایتی کودکان و خانواده» برای کودکان کار از طرف بهزیستی در حال اجرا می‌باشد ولیکن این طرح فقط ۳۰۴۸ کودک کار در تهران را شامل می‌شود و حال‌آنکه آمارهای رسمی و غیررسمی حاکی از حضور تعدادی بسیار بیشتر از این رقم می‌باشد. اگرچه آمار دقیقی از تعداد کودکان کار در ایران وجود ندارد اما آنچه مسلم است، تعداد کودکان کار روزبه‌روز افزایش می‌یابد. کودکانی که به‌واسطه فقر خانواده از چرخه تحصیل بازمی‌مانند و نان‌آوران کوچک خانواده می‌شوند.